ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ 

1. ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ


Αρθρίτιδα

Αρθρίτιδα είναι η φλεγμονή των αρθρώσεων που εκδηλώνεται με πόνο, δυσκαμψία, οίδημα, ερυθρότητα, καθώς και περιορισμό της κινητικότητας σε μια ή περισσότερες αρθρώσεις. Τα αίτια για την ανάπτυξη αρθρίτιδας είναι διάφορα: Φθορά των οστών της άρθρωσης, επίμονη φλεγμονή των μαλακών μορίων γύρω από μία άρθρωση, γενετική προδιάθεση, συσσώρευση κρυστάλλων ή λοίμωξη. Άνθρωποι που πάσχουν από αρθρίτιδα αντιμετωπίζουν συχνά δυσκολίες που δυσχεραίνουν τη ζωή τους, αν και πολλές από αυτές μπορούν να ξεπεραστούν, με την κατάλληλη καθοδήγηση και στήριξη από τους επιστήμονες υγείας.

Η θεραπεία που θα ακολουθήσει ο ασθενής θα βασίζεται αποκλειστικά σε φυσικά μέσα και σε μη χειρουργικές/φαρμακευτικές τεχνικές και μπορεί να περιλαμβάνει:

  • Ελαφρύ πρόγραμμα ασκήσεων ή ειδικευμένο θεραπευτικό ασκησιολόγιο.
  • Γενικές συμβουλές σχετικά με το πώς μπορείτε να αυξήσετε το επίπεδο της δραστηριότητάς σας, αποφεύγοντας τις ασκήσεις/κινήσεις που μπορούν να επιδεινώσουν το πρόβλημα ή την πάθησή σας.
  • Συμβουλές εργονομίας και αλλαγής του επιβαρυντικού τρόπου ζωής, καθώς και συμβουλές σχετικά με το πότε πρέπει να ξεκουράζεστε και πότε πρέπει να κινείστε.
  • Θεραπείες με φυσικά μέσα, για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων του πόνου (αναλγητικές θεραπείες). Σε αυτές περιλαμβάνονται τα θερμά ή ψυχρά επιθέματα, η αναλγητική ηλεκτροθεραπεία (ρεύματα TENS), ο υπέρηχος, το laser, η θεραπευτική μάλαξη, οι ειδικές τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων, η υδροθεραπεία και τα ιαματικά λουτρά, οι διατάσεις, ο ηλεκτροβελονισμός, το taping, κ.ά.
  • Παροχή ειδικών βοηθημάτων βάδισης ή νάρθηκες αρθρώσεων, τα οποία θα σας βοηθήσουν να παραμείνετε δραστήριος και ανεξάρτητος στην καθημερινότητά σας.

Αυχενικό Σύνδρομο

Οι κυριότερες αιτίες και παράγοντες εμφάνισης του αυχενικού συνδρόμου σχετίζονται με το εργασιακό περιβάλλον, το φύλο, την ηλικία, το σωματικό βάρος, το επάγγελμα, το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας του ατόμου αλλά και τους τραυματισμούς που υπάρχουν στον αυχένα ή σε γειτονικές περιοχές του σώματος,  με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ισορροπίας της αυχενικής μοίρας και τον πόνο. Τα κυριότερα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου είναι ο πόνος στην αυχενική μοίρα της Σ.Σ. και η μειωμένη λειτουργικότητα αυτής. Επίσης, συμπτώματα που εμφανίζονται κατά την πάθηση είναι η αστάθεια στον αυχένα, οι ζαλάδες, ο ίλιγγος,  καθώς και οι πονοκέφαλοι και τα μουδιάσματα, που μπορεί να εκτείνονται και μέχρι τα δάκτυλα των χεριών (αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο).

Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα ερευνών για τη συσχέτιση της εξέλιξης του συνδρόμου και του τρόπου με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν οι ασθενείς. Άτομα με παθητική στρατηγική αντιμετώπισης του πόνου (αρνητική παθητική σκέψη, εμμονή) διατρέχουν πενταπλάσιο κίνδυνο να μειωθεί η λειτουργική ικανότητα του αυχένα και να αυξηθεί ο πόνος.

Φυσικοθεραπευτική Αντιμετώπιση:

Σε ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο, τα φυσικοθεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιούμε έχουν σαν σκοπό τη μείωση του πόνου, καθώς και την αποκατάσταση της μειωμένης λειτουργικότητας της αυχενικής μοίρας. Έτσι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υπερήχους και laser χαμηλής ισχύος, ενώ η μαγνητοθεραπεία απαιτεί καλά ελεγχόμενες δοκιμές, πριν εφαρμοστεί σε ασθενείς με αυχενικό πόνο. Σε ασθενείς με οξύ αυχενικό πόνο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες μορφές ηλεκτροθεραπείας και κυρίως TENS, με πολύ καλά αποτελέσματα. Τα μαλακά περιλαίμια (κολλάρα) βοηθούν σε περιπτώσεις  που χρειάζεται προσωρινή μείωση της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας, για να μειωθεί ο πόνος ή άλλα συμπτώματα, όπως ζαλάδες και ίλιγγοι. Οι διαθερμίες ή τα μικροκύματα βοηθούν στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για τον καθαρισμό της περιοχής από τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού και τα νεκρά κύτταρα. Τέλος, ο συνδυασμός τεχνικών κινητοποίησης και χειρισμών, οι ασκήσεις αποκατάστασης, καθώς και η εφαρμογή μάλαξης, μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και αποτελεσματικά, τόσο στη μείωση του πόνου, όσο και στην εξάλειψη των υπόλοιπων συμπτωμάτων που ταλαιπωρούν τον ασθενή, έτσι ώστε να επανέλθει στις φυσιολογικές καθημερινές του δραστηριότητες, χωρίς προβλήματα.

Οσφυαλγία

Η οσφυαλγία και η ισxιαλγία αποτελούν τα πιο συχνά προβλήματα στο ανθρώπινο μυοσκελετικό σύστημα. Οσφυαλγία είναι ο έντονος πόνος (άλγος) στη μέση (οσφύ), ενώ ισχιαλγία είναι ο πόνος που ακολουθεί την πορεία του ισχιακού νεύρου, δηλαδή στους γλουτούς, στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού και της κνήμης, για να καταλήξει πολλές φορές μέχρι και τα δάκτυλα των ποδιών.

Τα κύρια αίτια στις περισσότερες περιπτώσεις οσφυαλγίας - ισχιαλγίας είναι:

  • Δισκικής αιτιολογίας (αλλοίωση του δίσκου και μεταβολή στη λειτουργικότητα του ινώδους δακτυλίου – προβολή, πρόπτωση, κήλη).
  • Αλλαγή στη μηχανική των ζυγοαποφυσιακών αρθρώσεων – facet joint syndrome.
  • Συνδεσμικής αιτιολογίας (συνδεσμική δυσλειτουργία, αστάθεια μεταξύ των σπονδυλικών σωμάτων – αστάθεια, σπονδυλολίσθηση κ.ά.).
  • Μυϊκής αιτιολογίας (σύνδρομα στάσης και μυϊκής δυσλειτουργίας).
  • Νευρικής αιτιολογίας (κατά την εμπλοκή νευρικής ρίζας ή και περιφερικότερου νευρικού ιστού).
  • Μετατραυματικής αιτιολογίας, με πιθανή επίδραση σε όλες τις προαναφερόμενες δομές (τραυματισμός δίκην μαστιγίου, σπονδυλόλυση, κ.ά.).
  • Οστικοί παράγοντες (οστεόφυτα, αρθρίτιδα, σπονδυλικά κατάγματα).
  • Μετά από ακινητοποίηση.

2. ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ

Οι περιπτώσεις μυοσκελετικών τραυματισμών κατά την αθλητική δραστηριότητα είναι πολύ συχνές και ο κίνδυνος τραυματισμού αυξάνεται ανάλογα με το επίπεδο του αθλητή. Γίνεται μετεγχειρητική αποκατάσταση ή αποκατάσταση μετά από ακινητοποίηση, με εξειδικευμένα πρωτόκολλα.

Οι κακώσεις που εμφανίζονται συχνότερα στους αθλητές και αφορούν τα άνω άκρα είναι:

  • Οι φλεγμονώδεις διεργασίες και τενοντοπάθειες στον ώμο (σύνδρομο ώμου ρίπτη, αστάθειες, παθολογικός ωμοβραχιόνιος ρυθμός, υπεξαρθρήματα και εξαρθρήματα), στον αγκώνα (διάταση συνδέσμων, παγίδευση νεύρων, θυλακίτιδα, τενοντίτιδα), στον καρπό (σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, τενοντοπάθειες, τενοντοελυτρίτιδες, παγίδευση νεύρων).
  • Κάθε είδους τενοντίτιδας, αλλά και κάθε είδους αθλητική κάκωση (σύνδρομο υπερχρήσης, μυϊκές θλάσεις, stress fractures, κατάγματα).

Αυτές που αφορούν τα κάτω άκρα είναι:

  • των ισχίων (τενοντίτιδα, θυλακίτιδα, αρθρίτιδα, κ.ά.)
  • των γονάτων (κακώσεις μηνίσκων, πλαγίων συνδέσμων, χιαστών συνδέσμων, χονδροπάθειες, τενοντίτιδες, θυλακίτιδα, κ.ά.)
  • της ποδοκνημικής (διαστρέμματα, τενοντίτιδες, κατάγματα, πελματιαία απονευρωσίτιδα, κ.ά.)

Παρέχουμε όλα τα σύγχρονα μέσα αξιολόγησης και θεραπείας, με στόχο τη σταδιακή, ομαλή και ασφαλή επιστροφή των αθλητών στις προπονήσεις και στις αγωνιστικές τους δραστηριότητες. Η αποκατάσταση του αθλητή ολοκληρώνεται στο σύγχρονο χώρο του εργαστηρίου φυσικοθεραπείας μας, όπου ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων, με έμφαση στην ενδυνάμωση και την ιδιοδεκτικότητα.

3. ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ 

Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (Σ.Κ.Π.) είναι μία χρόνια νευρολογική πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος και προσβάλλει συνήθως ηλικίες 20-40 ετών. Οι ασθενείς με Σ.Κ.Π. μπορεί να εμφανίσουν πόνο, σπαστικότητα, μυϊκή αδυναμία, κόπωση, αισθητηριακές διαταραχές, δυσκαμψίες, αναπνευστικά  προβλήματα και έλλειψη συντονισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ακόμα και για την πραγματοποίηση απλών καθημερινών δραστηριοτήτων, ο ασθενής να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, π.χ. στο βάδισμα, στην προσωπική υγιεινή κ.ά. Κύριο γνώρισμα της Σ.Κ.Π. είναι ότι είναι αυτοάνοσο νόσημα και προσωπική. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο, τόσο σε ένταση όσο και σε συχνότητα, ενώ εμφανίζουν άλλοτε εξάρσεις και άλλοτε υφέσεις. Κάθε ασθενής, λοιπόν, έχει τη δική του σκλήρυνση. Ο αριθμός των ασθενών με Σ.Κ.Π. παρουσιάζει αύξηση τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό οφείλεται από τη μία στις εξελιγμένες πλέον ιατρικές μεθόδους εξέτασης που πιστοποιούν τη διάγνωση (μαγνητική τομογραφία, ανοσολογικός έλεγχος), και από την άλλη στο σύγχρονο τρόπο ζωής, που χαρακτηρίζεται από έντονο στρες και επιβαρύνει το νευρικό σύστημα.

Στο φυσικοθεραπευτήριό μας ξεκινάμε τη φυσικοθεραπεία ακόμα και σε πρώιμα στάδια της Σ.Κ.Π. Αυτό γίνεται, γιατί η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να περιορίσει την εξέλιξη ορισμένων συμπτωμάτων, να καθυστερήσει ή και να αναστείλει την ανάπτυξη δευτερευουσών επιπλοκών και να συμβάλει στη διατήρηση ή ακόμα και στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της λειτουργικότητας του ασθενούς.

Κύριοι στόχοι της φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με Σ.Κ.Π. είναι:

  • Διατάσεις
  • Ενδυνάμωση
  • Επανεκπαίδευση ισορροπίας, βάδισης και κινήσεων
  • Συντονισμός
  • Λειτουργικότητα
  • Μείωση πόνου
  • Καταπολέμηση δυσκαμψιών και σταθεροποίηση του προβλεπόμενου εύρους κίνησης των αρθρώσεων στην παρετική και την υγιή πλευρά
  • Αύξηση της αυτοπεποίθησης του ασθενούς

Ημιπληγία

Η ημιπληγία ορίζεται ως η χαλαρή ή σπαστική παράλυση άνω και κάτω άκρου, μερικές φορές και του προσώπου, που εκδηλώνεται στο αντίθετο με αυτό της βλάβης ημιμόριο. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο χιασμός των πυραμιδικών δεματίων γίνεται στο ύψος του προμήκη, πριν τις συνάψεις με τα νωτιαία νεύρα. Οι μύες του κορμού και το διάφραγμα δεν προσβάλλονται σοβαρά, εφόσον η νεύρωσή τους γίνεται και από τις δύο πλευρές του εγκεφάλου. Η ημιπληγία οφείλεται σε καταστροφή νευρικών κυττάρων από ενδοεγκεφαλική αιμορραγία ή από ισχαιμία. Το γεγονός αυτό προκαλεί έλλειμμα νευρικών κυττάρων σε συγκεκριμένα σημεία του εγκέφαλου. Συνηθέστερα σημεία βλάβης είναι η έσω κάψα και οι βασικοί πυρήνες, ενώ σπανιότερα εντός της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, της γέφυρας και της παρεγκεφαλίδας.

Στάδια θεραπείας:

Η θεραπεία της ημιπληγίας με τη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση θα πρέπει να αρχίζει ήδη από την πρώτη βδομάδα της πάθησης, προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική και να προσφέρει στον ασθενή ένα μεγάλο ποσοστό από τη χαμένη λειτουργικότητα και ανεξαρτησία. Η θεραπευτική μέθοδος διαμορφώνεται απόλυτα από τις δυνατότητες και τις συνθήκες του ασθενή. Η κλινική εικόνα της ημιπάρεσης είναι εξατομικευμένη και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ένα άκαμπτο θεραπευτικό σχήμα. Έπειτα από το οξύ περιστατικό, ο ασθενής -ανάλογα με τη βλάβη των αντίστοιχων εγκεφαλικών περιοχών- μπορεί να εμφανίσει απώλειες κινητικότητας, αισθητικότητας και διαταραχές αντίληψης. Η κατάσταση του συνειδητού του μπορεί να είναι από διαταραγμένη μέχρι κωματώδης, και συνεπώς να επηρεαστεί η ενεργητική συνεργασία μαζί του.

Η θεραπευτική παρέμβαση έγκειται σε 3 επίπεδα ανάρρωσης του ασθενούς:

  • Χαλαρή φάση - Πρώιμη φάση
  • Φάση σπαστικότητας
  • Φάση σχετικής ανάρρωσης

Εγκεφαλικές Παραλύσεις

Το εγκεφαλικό, ή αλλιώς το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (Α.Ε.Ε.), αποτελεί σήμερα την τρίτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, ενώ στην Ευρώπη αγγίζει το 10-12% της συνολικής θνησιμότητας, κυρίως σε άτομα άνω των 65 ετών. Το εγκεφαλικό προκαλείται από την αιφνίδια διαταραχή της αιμάτωσης του εγκεφάλου.

Αίτια:

  • Οξεία ή χρόνια Α.Ε.Ε.
  • Εγκεφαλική Φλεβοθρόμβωση
  • Όγκοι Εγκεφάλου
  • Φλεγμονώδη Νοσήματα
  • Κρανιοεγκεφαλικές Κακώσεις (ΚΕ.Κ.)
  • Α.Ε.Ε. λόγω αγγειοστένωσης, θρόμβωσης, εμβολής, αγγειοσπασμών

Οι ασθενείς που υφίστανται εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να αντιμετωπίσουν χρόνια ή μόνιμη αναπηρία, καθώς και διαταραχές λόγου και κατάποσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η λειτουργικότητα του ασθενούς να μειώνεται και οι μέχρι χτες καθημερινές του δραστηριότητες, όπως η μετακίνηση, η εργασία, η προσωπική υγιεινή, η σίτιση, κ.ά., να καθίστανται πάρα πολύ δύσκολες. Θεωρούμε ότι η φυσικοθεραπεία πρέπει να αρχίζει το συντομότερο δυνατό μετά το επεισόδιο, δηλαδή μόλις η κατάσταση της υγείας του ασθενούς σταθεροποιηθεί. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει τη φυσικοθεραπεία ένας ασθενής, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Ακόμα όμως κι αν ένας ασθενής δεν ξεκινήσει άμεσα φυσικοθεραπεία, αλλά αφήσει να περάσουν χρόνια από το επεισόδιο, υπάρχουν πάντοτε πολύ σημαντικά περιθώρια βελτίωσης της κινητικότητας και λειτουργικότητάς του.

Για την αποκατάσταση ασθενών με εγκεφαλικό χρησιμοποιούμε:

  • Απλές τεχνικές, όπως: επανεκπαίδευση ισορροπίας, βάδισης, κίνησης, ενδυνάμωσης και λειτουργικότητας, θέσεις αναχαίτισης, παθητική κινησιοθεραπεία, ενεργητική κινησιοθεραπεία
  • Εξειδικευμένες τεχνικές

Τα αποτελέσματα της μεθόδου αυτής έχουν παρουσιαστεί με επιτυχία τόσο σε περιοδικά, όσο και σε συνέδρια του ιατρικού - φυσικοθεραπευτικού κλάδου στο εξωτερικό.

Κύριοι στόχοι της φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με εγκεφαλικό είναι:

  • Πρόληψη - Αναχαίτιση της Σπαστικότητας
  • Διατήρηση του εύρους κίνησης και μείωση των δυσκαμψιών
  • Επανεκπαίδευση Κίνησης
  • Ενδυνάμωση
  • Βελτίωση Λειτουργικότητας με Χρήση Πάσχουσας Πλευράς
  • Επανεκπαίδευση Βάδισης
  • Επανεκπαίδευση Ισορροπίας